به یک‏جایی از زندگی که رسیدی، می فهمی

اونی که زود میرنجه زود میره، زود هم برمیگرده.

ولی اونی که دیر میرنجه دیر میره، اما دیگه برنمیگرده ...

به یک‏جایی از زندگی که رسیدی، می فهمی
رنج را نباید امتداد داد باید مثل یک چاقو که چیزها را می‏بره و از میانشون می‏گذره

از بعضی آدم‏ها بگذری و برای همیشه غائله رنج آور را تمام کنی.

بزرگترین مصیبت برای یک انسان اینه که

نه سواد کافی برای حرف زدن داشته باشه نه شعور لازم برای خاموش ماندن.

شاید کسی که روزی با تو خندیده رو از یاد ببری،

اما هرگز اونی رو که با تو اشک ریخته، فراموش نکنی.

اگر بتونی دیگری را همونطور که هست بپذیری و

هنوز عاشقش باشی؛ عشق تو کاملا واقعیه.

به یک‏جایی از زندگی که رسیدی، می فهمی

کسی که دوستت داره، همش نگرانته.

به خاطر همین بیشتر از اینکه بگه دوستت دارم میگه مواظب خودت باش.

همیشه یک ذره حقیقت پشت هر  "فقط یه شوخی بود"   هست.
یک کم کنجکاوی پشت   "همین طوری پرسیدم"   هست.
قدری احساسات پشت   "به من چه اصلا"   هست.
مقداری خرد پشت   "چه میدونم"   هست.
و اندکی درد پشت   "اشکالی نداره"   هست.