مهدى (عج)، ادامه حسین علیه السلام است و انتظار ادامه عاشورا و برآمده از آن.
مهدى (عج)، فرزند حسین علیه السلام است و فرهنگ انتظار برآمده از فرهنگ عاشورا و انتظارِ حسین دیگرى را کشیدن. این دو پیوندى دیرین و مستحکم با یکدیگر دارند.
یکى پشتوانه فرهنگى و زمینه ساز، براى دیگرى است؛
یکى رمز حیات شیعه است و دیگرى رمز بقاى آن؛
یکى رمز قیام و به پاخاستن شیعه است و دیگرى عامل حفظ و استمرار آن مهدى علیه السلام وارث عاشورا است؛ همچنان که  حسین علیه السلام وارث پیامبران است؛
عاشورا، دریچه ‏اى به انتظار است و انتظار، تجلّى آرزوها و آمال کربلا؛
فرهنگ عاشورا، دستمایه اساسى و مایه شکوفایى و بالندگى منتظران مهدى(عج) در عصر انتظار است.
پیوند عاشورا و انتظار و حسین و مهدى، پیوند والد و ماولد و نورٌ على نور است.

 انتظار، کربلایى دیگر است به وسعت همه جهان و مصاف حق و باطل است در زمانى دیگر؛ با این تفاوت که این بار، حق پیروز است و چهره باطل، براى همیشه دفن می ‏شود. انتظار همان کربلا است در وسعت همه زمین و در مقطع دیگرى از تاریخ. در این مقطع، فکرهاى رشید از هر فرقه و ملتى، گلبانگ دعوت مهدوى را - که با ساخت و فطرت انسان‏ها همگون است - لبیک می ‏گویند.
انتظار، ثمره کربلا است. بدون کربلا انتظار بی ‏معنا است. یاران مهدى، همه کربلایى‏ اند و در فراز و فرود تاریخ، غربال شده و آبدیده ‏اند. مگر می ‏توان بى عاشورا، انتظارى ...